Inhoud: tegenslag voor De Hoop, "gebondenheid", ABC, arboretum, verliezer, jeugdbeleid, voorschotje...

Tegenslag voor De Hoop

Bij de opknapbeurt van de wijk De Hoop is asbest onder het asfalt tevoorschijn gekomen. Er moet nu onderzocht worden of dat daar op meer plaatsen in de grond zit. Daardoor lopen de werkzaamheden vertraging op. Dat is een onverwachte tegenslag voor alle betrokkenen die met zoveel enthousiasme aan de slag waren gegaan.

Net na de oorlog beschouwde men het als een slimme oplossing: het puin uit de binnenstad kon mooi dienen als harde onderlaag voor de bestrating van De Hoop. In dat puin kwam asbest voor, maar in die tijd waren de risico’s daarvan nog niet bekend. Ruim vijftig jaar later dreigt de praktische toepassing van toen voor een flink probleem te zorgen waarop het budget voor de herinrichting van de wijk niet is berekend.

Het is te hopen dat de puinverharding onder de rest van de wijk schoon is. Anders moeten we er vanuit gaan dat de reconstructie duurder uitvalt.

"Gebondenheid"

In het vorige fractiebericht lieten we ons al kritisch uit over de gang van zaken rondom de verkoop van villa Ruimzicht. Dat proces is anders gelopen dan we ons hadden voorgesteld. Daarin staan we niet alleen. Tijdens de raadsvergadering bleek dat alle fracties vinden dat er een evaluatie van de procedure moet komen.

De discussie spitste zich vooral toe op de term "een zekere gebondenheid" in het raadsvoorstel. Daarmee wordt verwezen naar een soort afspraak van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG). Die afspraak houdt in dat de hoogste bieder het plan mag uitvoeren, tenzij er "indringende argumenten" zijn om van die regel af te wijken. Dat betekent eigenlijk dat de hoogste bieder die aan alle, eerder zorgvuldig door de raad vastgestelde randvoorwaarden voldoet, de opdracht krijgt. Hij zou namelijk naar de rechter kunnen stappen wanneer de keus op een andere bieder valt. Met deze uitleg van de VNG-afspraak in het achterhoofd gaf het college van burgemeester en wethouders de voorkeur aan het plan "De Verbeelding" van Matser.
Wethouder Wubbels interpreteerde de regel van gebondenheid anders en nam een minderheidsstandpunt in ten gunste van het plan "Twee dansende meisjes" van ABC.

Als die "gebondenheid" bekend was geweest op het moment dat we vervolgkeuzes moesten maken over het inspraaktraject was er waarschijnlijk geen publieksjury gekomen. Nu hebben de betrokkenen het proces ervaren als "schijninspraak" en voelen veel mensen zich bekocht omdat er in feite nauwelijks keuzevrijheid was.

ABC

GroenLinks heeft gekozen voor het plan van ABC op grond van de volgende argumenten:

  • Het plan Voorhuis valt op door creativiteit. Maar daaraan hangt een prijskaartje van drie appartementencomplexen, in plaats van de twee die waren afgesproken. Bovendien gaat het park rondom Ruimzicht teveel op de schop.
  • Het plan Matser past binnen de randvoorwaarden, maar het is niet bijzonder, het heeft geen meerwaarde. En daarom was het raad en college juist te doen. Het feit dat het bod van Matser hoger is dan dat van de anderen, kan dat gebrek aan meerwaarde niet compenseren.
  • Het plan ABC voldoet aan de randvoorwaarden en biedt die meerwaarde wel. Het is het meest een totaalplan en geeft het park en de sportvelden veel ruimte. Onze voorkeur gaat daarom uit naar ABC.

Uiteindelijk "won" Matser met 14 stemmen tegen 12 voor ABC.

Arboretum

Bij de behandeling van het agendapunt Ruimzicht vertelde wethouder Keukenkamp dat het nog geen uitgewerkte plannen betreft en dat er nog van alles mogelijk is. Hij bedoelt daarmee dat er bijvoorbeeld over de inrichting van het park en de plaats van de sportvelden nog overlegd kan worden. Wij hopen dat hetzelfde geldt voor het arboretum.

Weliswaar is het de bedoeling dat Matser het bijzondere bomenpark gaat restaureren, maar zijn plan voorziet ook in een verdieping onder villa Ruimzicht. Nu is het zo dat een aantal zeldzame bomen op die plek zo goed hebben kunnen groeien omdat het water dat zij nodig hebben, dankzij een dikke leemlaag, lang in de grond blijft. Op het moment dat die leemlaag doorbroken wordt, wat onvermijdelijk is bij verdiepte bouw, kan dat water weglopen. Daardoor komen de bomen droger te staan en bestaat de kans dat ze het op den duur niet halen. Het lijkt ons verstandig om, voorafgaand aan de verdere planuitwerking, de voorwaarden voor behoud van het arboretum goed in beeld te brengen om vervelende verrassingen in de toekomst te voorkomen.

Verliezer

Op het ogenblik is er veel gedoe rondom de gemeentelijke herindeling van Achterhoek en Liemers.

Die herindeling mag dan geen favoriete bezigheid van de betrokken bestuurders zijn, er valt wel iets voor te zeggen. Nu omvat het gebied ongeveer 25 gemeenten, die zich vooral vanuit hun eigen perspectief ontwikkelen. Dat lijkt misschien goed voor de gemeenten afzonderlijk, maar het is niet goed voor de regio als geheel. Een visie op het totale gebied is nodig om versnippering te voorkomen. Als elke gemeente een eigen industrieterrein wil aanleggen en woningen wil bouwen, blijft er immers weinig groen over.

De verwachting was dat de provincie vanuit zo’n totaalvisie naar Achterhoek en Liemers zou kijken en met een voorstel zou komen. Dat gebeurde ook. Eerst dacht men aan gemeenten van rond 40.000 inwoners. Daarbinnen zou Doetinchem een sterke centrumgemeente zijn met 60.000 inwoners en een stedelijke functie. Doetinchem sloot bij dat idee aan met de notitie "Grenzen aan Doetinchem". Daarin wordt gepleit voor een groot verstedelijkt gebied van Wehl tot Gendringen en behoud van de groene gebieden daaromheen.

Wij konden uit de voeten met deze functiegerichte benadering, al vonden we dat Doetinchem onvoldoende duidelijk maakte wat ze wilde. In een poging om de buurgemeenten te vriend te houden, durfde men niet echt te kiezen tussen stad en platteland en daardoor werd de indruk gewekt dat Doetinchem op alles uit was.

Intussen heeft de lobby deze benadering echter ingehaald. Op dit moment lijkt de provincie uit te gaan van gemeenten van 20.000 tot 25.000 inwoners. Doetinchem hoeft niet veel te groeien. Kool en geit worden gespaard door een beetje heen en weer te schuiven met gemeentegrenzen. Passen de functies daarbinnen toevallig bij elkaar, dan is dat meegenomen.

Gedeputeerde van Boxem bracht vorige week via de Aaltense Rabobank zijn plannen voor de gemeentelijke herindeling van Oost-Gelderland naar buiten. Daarin zou Gaanderen samengaan met Terborg, Etten, Silvolde, Ulft en Gendringen. Doetinchem zou centrumgemeente blijven en er wat grondgebied van Wehl en Zelhem bij krijgen om te kunnen uitbreiden. De wensen tot clustering van sommige gemeenten worden waarschijnlijk niet gehonoreerd.

Als dit scenario werkelijkheid wordt is de Achterhoek de grote verliezer. In dat geval zal er namelijk niets veranderen en zal elke gemeente toch weer knokken voor haar eigen (economische) belang zonder oog voor het grotere geheel.

We kunnen ons eigenlijk niet voorstellen dat dit het eindplaatje is en zien het meer als een poging van de gedeputeerde om de gemeenten tot meer duidelijkheid te bewegen. Of moet deze knuppel in het hoenderhok het gebrek aan regie vanuit de provincie camoufleren?

Volgens ons liggen er voor Doetinchem vooral kansen langs de Oude IJssel richting Gendringen. Met een goede infrastructuur zouden woningbouw en bedrijventerreinen daar beter passen. Op die manier kunnen kwetsbare, landschappelijke gebieden worden gespaard.

Eind deze maand komt het college van Gedeputeerde Staten met hun voorstel.

Jeugdbeleid

In het verleden hebben we ons vaak boos gemaakt over het feit dat er binnen onze gemeente geen duidelijke visie was op jeugdbeleid. Er lagen nota’s genoeg en er werd door diverse instellingen en personen van alles gedaan, maar de samenhang ontbrak.

Daarin komt nu verandering. Er is gekozen voor een nieuwe benadering die uitgaat van vindplaatsen. Een vindplaats is een plek waar, vroeger of later, 99% van de jeugd te vinden is. Bijvoorbeeld: kinderopvang en peuterspeelzaal, school, wijk/ buurt, sport, thuis en werk. Het is de bedoeling dat per vindplaats benoemd wordt hoe vraag en aanbod tot stand komen. Dat wil zeggen dat er op elke vindplaats wordt gekeken naar wat er is en wat er nog bij moet komen. Vervolgens zoekt men daarbij het aanbod. Dat alles natuurlijk met de jeugd (en hun ouders) samen. Het resultaat moet zijn dat precies die dingen gedaan worden waarom is gevraagd. Dat klinkt allemaal erg voor de hand liggend, maar tot nu toe was er vooral sprake van aanbod, ongeacht of het wel aansloot bij de vraag. Door vraag en aanbod op de vindplaatsen op deze manier in beeld te brengen komt een samenhangend jeugdbeleid een stuk dichterbij.

De manier van werken die is gekozen bij het jeugdbeleid past goed bij de ontwikkeling van de gemeentelijke organisatie. Ook die wil meer vraaggericht gaan denken en werken. Dat geldt niet alleen bij het maken van beleid. Ook de manier van omgaan met burgers zal veranderen.

In de toekomst zou het bij bouwaanvragen bijvoorbeeld zo moeten gaan dat de begeleiding zich richt op samen kijken naar wat er wèl kan, in plaats van vooral stilstaan bij wat niet mogelijk is. Een eindeloos traject langs loketten met telkens andere medewerkers, die allemaal ijverig hun best doen op hun stukje van een vraag en daar verschillende oplossingen voor aanreiken, behoort dan tot het verleden.

Voorschotje…

De meerjarenbegroting komt in het volgende fractiebericht aan de orde, nu alleen een voorschotje. Wij keken op van de stellige taal omtrent het nut en de noodzaak van de oostelijke randweg. Letterlijk staat er: "Om onze centrumstad toegankelijk en verkeersveilig te houden, is de oostelijke randweg de enige oplossing." Het is ons niet opgevallen dat er gezocht is naar andere oplossingen. Daarnaast is de opmerking interessant, omdat er nog nooit een inhoudelijke discussie over het betreffende tracé in de raad heeft plaatsgevonden. Of zou er niet naar alternatieven zijn gekeken vanwege een tekort aan mensen?

Dat laatste zou er wel eens toe kunnen leiden dat Doetinchem dit jaar niet meedoet aan de landelijke autovrije dag in september. Hoe zat het ook alweer met het terugdringen van de groei van het autoverkeer dat het college zich in het beleidsprogramma had voorgenomen?