Deze keer in ons fractiebericht: Rob van Dillen (Wehl) in raad, ’t Maatje, Bedrijventerrein Wehl, Oostelijke Randweg volgende hoofdstuk, Langdurige minima, Kunststof-afval, Grondexploitatie, Schuldhulpverlening, DSD

Rob van Dillen (Wehl) in raad
Op 12 februari is Rob van Dillen uit Wehl geïnstalleerd als GroenLinks-raadslid in Doetinchem.
Hij volgde die dag Margit Bouman op, die vanwege haar persoonlijke omstandigheden het raadslidmaatschap
niet meer kan combineren met andere verplichtingen. Margit was onze specialist op het gebied van maatschappelijke zorg.  Ze is een gedegen kenner van de WMO. Ook het armoedebeleid was bij haar in goede handen. Ze nam indertijd het initiatief voor een luisterzitting met betrokkenen wat geleid heeft tot veel verbeteringen in de uitvoering van het minimabeleid. Rob van Dillen (40) woont in Wehl (Prunuspad 8).
Hij neemt de portefeuille van Margit over. Hij werkt bij Rensa in Doetinchem en heeft een gezin met drie jonge kinderen.

’t Maatje
We konden u in de vorige aflevering van het fractiebericht melden dat we bezig waren om tegen te houden dat het wo-ningbouwplan op landgoed ’t Maatje in Gaanderen uitgebreid zou worden. Dit keer kunnen we meedelen, dat dat gelukt is. De meerderheid van de gemeenteraad sprak zich in de commissie ruimtelijke zaken van 26 januari uit tegen een tegemoetkoming aan de projectontwikkelaar.
Onze woord-voerder betoogde dat het nu eenmaal ondernemersrisico is, als je plan minder opbrengt dan gedacht. De ontwikkelaar kan binnen het plan geen twintig, maar  zeven mooie woningen bouwen, zoals oorspronkelijk afgesproken, en dat is het dan. Het CDA en de CU/SGP bleven voorstanders van een onderzoek naar oprekking. De hele rest van de raad bleek het met ons eens.
Onze eerder ingediende (en weer ingetrokken) motie had toch effect gehad. De wethouder (ook CDA) sputterde nog wat over de kosten van de natuuraanleg
in het gebied (Wie moet dat nu betalen?), maar volgens ons is dat allang betaald, o.m. door subsidies van de provincie.

Bedrijventerrein Wehl
In Wehl, aan de A18 moet een bedrijventerrein komen dat dient voor de uitbreiding van de bedrijvigheid van de ge-meenten Montferland, Oude IJsselstreek, Doetinchem en Bronckhorst. Het is bedoeld om tegen te gaan dat overal aan de rand van dorpen kleine rommelige industrieterreintjes
verrijzen, die allemaal hun eigen verkeersstromen veroorzaken. Ook willen de gemeenten door samenwerking voorko-men dat we met elkaar gaan concurreren om de werk-gelegenheid. Die uitgangspunten steunt GroenLinks. Maar het blijkt een hele klus om het RBT (regionaal bedrijventer-rein) financieel rond te
krijgen. De vier gemeenten moeten samen de grondexploitatie zó inrichten dat er geen verlies op wordt geleden. De gemeente Bronckhorst ging zelfs nog verder: de raad daar eiste dat de exploitaties van beide bedrijventerreinen (in ’s-Heerenberg aan de grens ligt er nog een) ieder voor zich bij de
aanvang van de exploitatie al positief moeten zijn. GroenLinks in de Bronckhorster raad stemde overigens tegen die vergaande eis. Maar het feit ligt er dat de raad van onze buurgemeente de hand al aan de stekker heeft.
Want wat zijn de feiten? Volgens de voorlopige berekening is er een tekort van 4,4 miljoen euro op de exploitatie. Dat kan nog verbeteren, maar ook verslechteren. Ieder jaar wordt opnieuw de stand van zaken bekeken. Maar in ieder geval  lukt het niet om nu al een winstgevend plaatje te maken.
Ons gemeentebestuur meent dat “louter uit financieel oogpunt geredeneerd(..) onze conclusie (is) dat het beëindigen van het project geen reële optie is.” We moeten dus door, omdat er al zoveel geld in zit. GroenLinks vindt het omgekeerde, nl. dat er redenen kunnen zijn om het project voort te zetten,
maar die redenen mogen niet van financiële aard zijn. We hebben onze twijfels over de haalbaarheid van het project ruimschoots geëtaleerd. Twijfels omdat er wel erg veel leeg staat op bestaande bedrijventerreinen; twijfels omdat er in 2020 veel minder mensen tot de beroepsbevolking behoren dan nu. Dat is een demografisch gegeven. De bevolking vergrijst en de generaties die eraan komen zijn gewoon kleiner dan de generaties die met pensioen
gaan.


Oostelijke Randweg, volgende hoofdstuk
Waar waren we ook weer? De milieueffect-rapportage (MER) over de oostelijke randweg langs natuurgebied De Zumpe is nu op gang gekomen.
Er is een startnotitie gemaakt, waar de burgers op konden reageren. 33 reacties waren er van indivi-duele Doetinchemmers en van instanties en verenigingen. Op een paar na, waren die allemaal bezorgd over de ingreep die ons te wachten staat als de oosteljke randweg er komt. En hij is helemaal
niet nodig, rekenden verschillende insprekers voor. Er is immers in de berekeningen van de gemeente hele-maal geen rekening gehouden met de dalende beroepsbevolking, die minder drukte in de spits oplevert. Er is geen reke-ning gehouden met het aantal auto’s dat de Bedrijvenweg ‘afvangt’ van het overbelaste kruispunt Kennedylaan/spoorwegovergang Terborgseweg; en fietsers die de auto laten staan, als fietsbelemmeringen worden weggenomen zorgen voor 8% minder interne autoritjes in Doetinchem, berekende de gemeente zelf in 2004. Verder wezen diverse insprekers op de aanvechtbare berekening van de verkeers-soorten op de Kennedylaan: bestemmingsverkeer, intern verkeer en doorgaand verkeer. De gemeente had doodleuk doorgaand en intern verkeer bij elkaar geteld en geconcludeerd dat 52% van de auto’s niets te zoeken had op de Kennedylaan. Eerdere berekeningen hadden het echter over slechts 15% doorgaand verkeer gehad. Verder vroegen insprekers om serieuze bestudering van een ongelijkvloerse kruising over het spoor in de Terborgseweg. Ook wil de MER-commissie bestudeerd zien wat een wijde boog om Doetinchem doet en ook wat een extra afslag A18 die over een Goorstraattracé naar Zelhem zou kunnen leiden voor effect heeft. Flora en fauna verdienen in een zo kwetsbaar gebied als de Zumpe een gedegen onderzoek in vier verschillende seizoenen en niet zomaar een “quick scan”. De natuurbeschernmingswet verbiedt ingrepen in of bij de Zumpe, tenzij je ontheffing krijgt. Ook dat dient te worden uitgezocht.

Langdurige minima
In onze gemeente kunnen mensen tussen de 21 en 65 jaar die lange tijd van een minimum moeten leven, eens in de vijf jaar een langdurigheidstoeslag krijgen. Dat is een paar honderd euro en dient ervoor om bij voorbeeld een kapotte wasmachine te vervangen. Zij kunnen van een minimuminkomen immers niet reserveren voor zulke grote uitgaven. Die regeling wordt nu verbeterd. Niet eens in de vijf jaar, maar in de drie jaar mogen deze burgers aankloppen bij de gemeente. GroenLinks was het daar van harte mee eens. Maar wij wilden meer. We dienden een amendement in om ook mensen die tot 120% van de bijstandsnorm verdienen
(bv mensen met een uitkering en een kleine bijverdienste) voor de regeling in aanmerking te laten komen. We vingen echter bot bij de andere partijen. Ze waren bang dat mensen onder de 65 dan bevoordeeld zouden worden t.o.v. mensen boven de 65. En dat dat juridisch aangevochten zou kunnen worden. Koudwatervrees, volgens ons. Als het aan ons had gelegen, hadden meer mensen dan nu recht gehad op een langdurigheidstoeslag. Maar we stonden alleen. Onze woordvoerder vroeg de wethouder van verkeer om dit aanvullende onderzoek allemaal te doen, zoals je eigenlijk kon afleiden uit de MER-richtlijnen die de gemeente had teruggekregen na de inspraakronde. “We zullen wel moeten”, sprak zij met enige tegenzin. We zijn blij met deze toezegging.

Kunststof-afval
Sinds kort zijn de gemeenten verplicht om een voorziening te treffen om kunststofrommel apart in te zamelen.
De boterkuipjes en boodschappentassen, de verpakkingsfolie mag u voortaan brengen op de gemeentewerf aan de Roerstraat, zo adviseerde het college in een voorstel aan de raad. GroenLinks vindt dat een armoedige regeling. Zijn we nu een milleniumgemeente of niet? Dan ook een serieus voorstel.
En wie neemt er nou de moeite om met een grote zak afval naar de gemeentewerf te fietsen?
We vroegen in de commissie om een brengpunt per wijk. Liever nog hadden we een oplossing gehad die lijkt op de oude milieukar: ophalen langs de huizen. Gezien het geringe gewicht van plastic, lijkt dat ons ook qua Arbonormen haalbaar. Dat was immers de reden waarom de milieukar is afgeschaft.
Maar we kregen geen medestanders voor ons standpunt. Nu komt er een brengpunt bij ten noorden van de Oude IJssel en een ten zuiden ervan. Gaanderen en Wehl moeten het zonder een voorziening doen. We zullen binnenkort oproepen tot een demonstratieve afvaltocht vanuit Wehl en Gaanderen. U hoort er gauw
meer over.

Grondexploitatie
Geen erg sexy onderwerp, merkte de wethouder op. Maar wel belangrijk, vond de raad. Als er ergens in de gemeente een bouwplan ontwikkeld wordt, probeert de gemeente de  regie in handen te houden. Dat gebeurt door aankoop van de betreffende grond, aanleg van voorzieningen (riolering, wegen, leidingen), bouwrijp maken en weer verkopen. Daarbij wil de gemeente het liefst quitte spelen of nog liever: een beetje winst maken.
Risico’s zitten er altijd in. We moeten daarvoor een reserve in de grondexploitatiepot hebben. Die moest 10% zijn, spraken we af in 2006.  Alles wat daarboven over is, vloeit naar de algemene reserve, waaruit ook ander nieuw be-leid betaald kan worden. Komen we tekort in de grondexploitatie, dan moeten we bijtanken uit de algemene reserve. Het cascademodel noemen we dat. Het college stelde nu voor om niet een buffer van 10% maar van 5% aan te houden. De raad vond dat in meerderheid veel te riskant in deze tijd van recessie. GroenLinks steunde daarom een amendement van het CDA, om de 10% afspraak te handhaven. Het gevolg is, dat de algemene reserve slinkt. We hebben bij de begrotings-behandeling in november 2008 al gewaarschuwd  dat de coa-litie
zich rijk rekent; dit is het gevolg. We zijn benieuwd hoe het college dit gat weer denkt te dichten. De wethouder financiën gaf geen enkele reactie. Hij liet anderen voor hem het woord doen.

Schuldhulpverlening
Mensen met schulden hebben hulp nodig. Daarvoor is een goed plan gemaakt door de gemeente Doetinchem.
Alleen hadden wethouder en ambtenaren één punt over het hoofd gezien, het voorkómen van schulden.
Dat kan bijvoorbeeld door een goed voorlichtingsprogramma op scholen. We dienden een amendement in om dat element ook in de notitie Visie en uitvoering schuldhulpverlening op te nemen. Het werd met algemene stemmen aangenomen.

DSD
De Doetinchemse Sociaaldemocraten (DSD) splitste zich in 2006 af van de PvdA, nadat eerder al de Stadspartij uit die fractie was gestapt. Succesievelijk komen de brokkenmakers van toen weer terug bij de moederpartij. Eerst de Stadsparij van Douwe Bos en nu ook twee van de vier DSD-ers. Nummer drie geeft zijn zetel op (Henk Wubbels) omdat hij heem-raad (een soort wethouder) bij het Waterschap is geworden. Alleen Rita Duyn houdt stug
vol en blijft zich DSD noemen. Waarom in dit GroenLinks-bulletin aandacht voor dit niet zo’n verheffende tafereel?
Het hele gedoe met de uiteenspattende PvdA was destijds aanleiding voor de val van het eerste progressieve college in Doetinchem (PvdA, GroenLinks, D66, ChristenUnie). We stonden in de raadsvergadering even stil bij dit historische feit en noemden nog eens nadrukkelijk de opgestapte wethouders De Redelijkheid, Blom en Huijink, aan wie veel leed is aangedaan, terwijl ze part noch deel hadden aan de spanningen in de PvdA.
Ook vroegen we de twee ex-DSD-ers die nu weer PvdA-er zijn, hoe ze program-matisch zo soepel de overstap maakten van oppositie naar coalitie. Ze gaven daarop geen antwoord.