Na weer een nacht vol ernstige ongelukken werkt GroenLinks aan een landelijk vuurwerkverbod. GroenLinks-leider Klaver: ‘We kunnen onze hulpverleners niet afschepen met verontwaardiging alleen.' Het zal geen verrassing zijn dat we als lokale afdeling achter dit initiatief staan.
Vlak bij mijn huis aan de overkant van de straat is een basisschool. Via een klein steegje kom je er. Verscholen tussen de huizen en omzoomd door bomen en struiken. Een heerlijke plek voor kinderen om na schooltijd te spelen.
De dagen rond oud en nieuw, ook de ideale plek om vuurwerk af te steken voor groepjes kinderen, tussen negen en twaalf jaar oud. Hopelijk is het goed gegaan en hebben ze het schoolplein weer verlaten met tien hele vingertjes en onbeschadigde ogen. Afgezien van de klerezooi, een paar dagen hard geknal en veel rook lijken ook de huizen, grenzend aan het schoolplein, er onbeschadigd vanaf te komen.
Geen idee wat ouders bezielt, om hun kinderen vuurwerk af te laten steken. De Asian Bulkpack wordt door leveranciers enthousiast aangeprezen als mortieren die makkelijk zijn mee te nemen. Ik kan je verzekeren, zo klinken ze ook als ze afgaan in een woonwijk. Volwassenen die weten wat ze doen, zullen ongetwijfeld schade weten te beperken. Maar kinderen? Aan de uiteengereten redbullblikjes te zien, werd er volop geëxperimenteerd.
Dat het gruwelijk mis kan gaan, waarbij kinderen betrokken zijn, weten we door de nieuwsberichten die binnenkomen. Ook dit jaar zijn er weer dodelijke slachtoffers te betreuren. Ik vraag me weleens af wat mensen van ons denken, die uit oorlogsgebieden komen. Natuurlijk zijn ouders op de eerste plaats verantwoordelijk voor hun kroost. Maar wat als die verantwoordelijkheid niet wordt genomen, of ouders hebben niet in de gaten wat hun kinderen uitspoken? Wat geven we dan als signaal af als samenleving?
In ons overgereguleerde landje heeft een kind voor z’n geboorte al een dossier. Zodra het naar school gaat, komt het in een leerlingvolgsysteem terecht. We hebben kinderen bijna volledig uit het straatbeeld verbannen. Na schooltijd sturen we ze het liefst naar, door volwassenen georganiseerde activiteiten, op daartoe aangewezen locaties. Schoolpleinen mogen ook, maar dan uitsluitend met speeltoestellen die aan alle Nederlandse en Europese eisen voldoen. Als het even kan, zoals in mijn gemeente, het liefst onder het toeziend oog van een sportcoach, want ze zullen maar onvoldoende en niet verantwoord bewegen. Risico’s moeten kost wat kost vermeden worden. Gezondheid en het juiste gewicht boven alles. Maar we laten wel toe, dat ze zichzelf en anderen dodelijk verwonden? Wat maakt dat we juist hier onze kop in het zand steken?