Doetinchem-Noord, toen nog De Kruisberg, zag er nog heel anders uit. Achter ons huis liepen koeien. En ook op deze plek hier (het Rietveld) was een weiland met een boerderij.
Auto’s waren er nauwelijks. Je speelde op straat en als je 4 jaar was liep je elke dag alleen naar de kleuterschool. Op de Kruisbergseweg stonden nog prachtige dikke eiken, daar liep ik langs op weg naar school

Doetinchem Noord
Inspraak Commissievergadering d.d. 12 april 2010


52 jaar geleden ben ik hier vlakbij geboren, aan de Heuthorststraat.

Doetinchem-Noord, toen nog De Kruisberg, zag er nog heel anders uit. Achter ons huis liepen koeien. En ook op deze plek hier (het Rietveld) was een weiland met een boerderij.
Auto’s waren er nauwelijks. Je speelde op straat en als je 4 jaar was liep je elke dag alleen naar de kleuterschool. Op de Kruisbergseweg stonden nog prachtige dikke eiken, daar liep ik langs op weg naar school
Toen ik 7 jaar was verhuisden we naar de Thijsselaan. We hadden een weids uitzicht, het ziekenhuis was nog niet gebouwd.
We speelden veel buiten. We bouwden bladerhutten in de greppel langs de 2e Loolaan, klommen in de bomen bij de zandbult of maakten fluitjes van de rogge.
In het najaar verzamelden we eikels die 10 cent per kilo opbrachten. Ons record was ruim 300 kilo.
In de winter schaatsen we achter Kasteel De Kelder waar de weilanden regelmatig onder water stonden. En met sneeuw gingen we natuurlijk sleeën op de zandbult.

Ik deed eindexamen en verliet het huis. De Kruisberg werd Doetinchem-Noord, er kwamen huizen bij, weilanden en bomen verdwenen. Wat bleef was het bos waar je heerlijk kon wandelen.

Ik trouwde en er kwamen kinderen, 2 jongens. En daarmee kwam het verlangen om de kinderen “mijn” jeugd te geven. We verhuisden, terug naar Doetinchem, naar de Thijsselaan, nu 12 jaar geleden.
Onze jongens groeiden op met computers en met het bos. We keken samen op de akker hoe de combiner tarwe oogste en daarna kwam een trekker die strobalen perste. We gingen naar festiviteiten bij kasteel de Kelder.
’s Nachts horen we uilen en overdag zien we hoe eekhoorns er met de walnoten vandoor gaan.
Afgelopen sneeuwrijke winter heeft de zandbult overuren gedraaid.’s Avonds als iedereen naar huis was gingen wij nog sleeën om het afstandsrecord te verbeteren.

Het bos is in de 12 jaar dat we er nu wonen veel drukker geworden. Kennelijk is het ook voor anderen een belangrijke plek om van rust en natuur te genieten.
De bosrand met prachtige lanen, bomen van meer dan 100 jaar oud, met een zandbult, een slotgracht en een kasteel daar moeten we heel zuinig op zijn.

Als ik één wens mag doen dan is het dat we dit gebied voor het nageslacht behouden, dat onze kleinkinderen, de kinderen uit de wijk veilig met hun slee over de 2e Loolaan naar de zandbult kunnen trekken. En als er lawaai is dat dit is van vrolijke kinderstemmen die genieten van ons bos.


Mevr. M. H. Krijnen
Thijsselaan 3
7009 BG Doetinchem