Woensdag 18 januari heb ik deelgenomen aan een debat over radicalisering in de Gruitpoort, met vrouwen met een islamitische achtergrond. Aanleiding was de film Layla M. Over een jong meisje dat zich buitengesloten voelt, strijdt voor acceptatie en vervolgens radicaliseert. Vragen tijdens het debat gingen over het radicaliseringsproces van Layla, hoe het is om te leven tussen twee culturen, hoe vinden jongeren hun identiteit, waar lopen ze tegenaan en hoe gaan ze om met intolerantie?
Ik zat die avond niet alleen als fractievoorzitter van GroenLinks aan tafel, maar ook als moeder van twee kinderen. Mijn kinderen en ik hebben een Turkse achtergrond. Zelf ben ik in Berlijn geboren en mijn kinderen in Nederland. Een voorbeeld, waardoor de derde generatie zich vaak buitengesloten voelt, is het beoordeeld worden op hun uiterlijk. Mijn zoon lijkt op mij, heeft zwart haar en een getinte huid. Hij heeft vaak discriminatie meegemaakt. Mijn dochter daarentegen is lichter en lijkt op een Nederlandse. Zij wordt niet gediscrimineerd. Hiermee begint het probleem. Ik kan dit als moeder niet alleen oplossen. Hier moeten we met z’n allen iets aan doen. Alleen door elkaar te leren kennen, kunnen we vertrouwen opbouwen. Vroeger begroetten we elkaar op straat. Dat mis ik. Mensen zijn bang geworden voor elkaar.
Volgens mij zijn mensen bang voor het onbekende en heerst er angst voor mensen van buitenaf en voor de islam. GroenLinks wil dat de gemeente investeert in het leren kennen van elkaar. Onderlinge verbondenheid is het cement van de maatschappij. Het probleem bij de wortel aanpakken kan alleen als iedereen in de samenleving mee doet. En iedereen zich thuis voelt binnen de Doetinchemse gemeenschap. Maar dan moeten we het wel samen doen.
Sevda Bali
Artikel Doetinchems Viezier http://www.doetinchemsvizier.nl/nieuws/algemeen/85342/filmdebat-over-radicalisering-in-gruitpoort