Vorige week donderdag hebben wij een amendement ingediend, genaamd solidariteit.
Een amendement waarin we aangeven solidair te willen zijn aan iedere organisatie/burger waarvan wij een bezuiniging vragen.
We wilden naar ons zelf kijken, we wilden het goede voorbeeld geven en de gehele raad ook 10% laten bezuinigen op hun raadsvergoeding.
Iets dat wettelijk gezien mogelijk is.
Een vermindering van de vergoeding van ieder raadslid van 80 euro netto per maand, van iedere opvolger 25 euro per maand. Een klein gebaar om weer te geven dat de burger en de maatschappij niet de enigen zijn die moeten bezuinigen.
Wij verlangen van de burger te bezuinigen dus vonden wij dat wij als raad daar ook aan mee moesten doen. Een duidelijk statement neerzetten dat wij als raad niet gedreven zijn om geld te verdienen maar het raadswerk maar dit doen vanuit gedrevenheid en daarmee een hoger doel willen dienen; de burger en de maatschappij.
Onze motie haalde het niet. Alleen wij als GroenLinks stemden in met het amendement.
Een korting voor raadsopvolgers was het gevolg in eerste instantie, door een amendement vanuit de SGP/CU is deze niet verwezenlijkt.
Mijn naam is Joost van der Walle en ik ben de fractieopvolger van GroenLinks en dit is mijn verhaal.
Mijn vergoeding van ongeveer 250 euro per maand blijft, mijn schaamte en mijn teleurstelling is gegroeid.
Ik doe dit niet om geld te verdienen, ik doe dit om betekenis te geven aan mensen te kunnen helpen. Maar vooral omdat ik denk dat de wereld veranderd moet worden.
Het “pluche” roept mij niet. Het geld en de connecties roepen mij niet. De betekenis en de mogelijke verandering die ik teweeg kan brengen roepen mij om dit werk te doen.
Vandaar dit verhaal. Ik schaam me dat de raad niet instemt met een bezuiniging op de eigen portemonnee. Ik krijg hiervan een beeld dat de raad bestaat uit pluche aanhangers, mensen die uit zijn op geld en mensen die het werk niet doen vanuit een roeping maar de eventuele faam en het gevoel van belangrijker zijn dan….