Door: Abdullah Arik
wind streelde haar rug
rivier leste haar dorst
bomen omarmden haar met hun wortels en gaven haar liefde
wormen zorgden voor de ontluchting
regen zorgde voor overvloed
bladeren voor humus, dus voor voedsel
zo leefde de aarde gelukkig, maar niet voor lang
want toen kwam de mens
mens nam het overvloed in bezit
kapte de bomen om
bedekte de aarde met een laag beton
geen overvloed en geen voedsel
geen zuurstof en geen liefde meer
echter moeder aarde was vergevingsgezind
toen de mens stierf,
mocht hij zich toen te ruste leggen
in de schoot van moeder aarde
(Abdullah Arik, 29-1-2003)